Mijn man en ik hebben op veel fronten een andere aanpak van praktische zaken. Ik ben van de controle, hij niet. Controle willen hebben is nog een duidelijk aanwezig restant van mijn codependentie. Het geeft me een gevoel van veiligheid en zekerheid als ik weet wat er gebeurt, hoe het gebeurt en vooral dat het op mijn manier gebeurt. Ik doe dus het liefst alles zelf en vraag alleen hulp als het echt nodig lijkt.
Ik weet het beter
Én ik vertel anderen graag, zowel gevraagd als ongevraagd (het floept er dan gewoon uit, want ik heb allang gezien wat er nodig is of wat het beste is om te doen) wat ze moeten doen, vooral in praktische zaken. Op andere gebieden zoals wat iemand denkt, gelooft en hoe iemand wil leven heb ik dat gelukkig amper, anders zou ik het verkeerde vak hebben gekozen.
Zekerheid zoeken
Ik lees me altijd in, handleidingen zijn mijn beste vriend. Ik overweeg en wik en weeg wat het beste is en heb derhalve ook wat moeite met keuzes maken hier en daar. Ik dek mezelf in op alle fronten zodat de kans dat het goed uitpakt wat ik doe zo groot mogelijk is. Keuzestress is mij dus niet onbekend.
Mijn man is niet van de controle
Mijn man is het tegenovergestelde. Hij leest zich niet in maar begint gewoon en ziet dan wel waar hij eindigt. Hij kijkt niet wat hij het best kan doen, maar koopt direct wat hij nodig denkt te hebben in de eerste de beste winkel waar hij het ziet liggen. Hij plant zelden en bereidt zich zelden voor en doet hij dat wel dan alleen het hoognodige.
Hij is derhalve veel minder gestrest waar het de praktische zaken betreft dan ik en ze kosten hem veel minder tijd.
Het resultaat is meestal gelijk
De eerlijkheid gebied me te zeggen dat het resultaat van zijn handelwijze in het algemeen niet slechter is dan het mijne. Ik zie al van alles in de soep lopen als hij bezig is op zijn manier en hou regelmatig mijn hart vast en meestal lost alles zich vanzelf op en is er niets aan de hand. Soms wel via een omweg die onnodig zou zijn geweest als hij bijvoorbeeld meteen de gebruiksaanwijzing erbij zou hebben gepakt, maar toch.
Leren controlebehoefte meer los te laten.
Ik wil heel graag mijn controlebehoefte wat meer los laten, want het zit me in de weg. Mijn man is dus prachtig oefenmateriaal. En dat benut ik zo goed mogelijk.
Commentaar voor me houden
Ik kies er steeds vaker voor om mijn commentaar voor me te houden. Nou is dat op zich niet per se behulpzaam, want ik lever dan nog steeds commentaar al is het in stilte, dus ik doe daar wel wat mee.
Ik vraag me bijvoorbeeld af of het werkelijk zo’n ramp is als we het op zijn manier doen.
Vaak is dat niet zo en is het alleen maar een andere manier.
Wanneer ik me dat realiseer, ontspan ik meestal en kan ik het loslaten zonder resterende ergernisgevoelens.
Vooraf beslissen me er niet mee te bemoeien
Ik weet inmiddels ook, door alert te zijn, wanneer ik vrijwel altijd commentaar heb, bijvoorbeeld de routes die hij neemt ergens naartoe zonder tomtom, de volgorde waarin hij bepaalde dingen doet en in die gevallen besluit ik dan bewust op voorhand om me er niet mee te bemoeien en het te laten gebeuren zoals het gebeurt.
Dat is soms nog kromme tenen werk, maar gaat ook vaak al moeiteloos en het is heerlijk te merken hoeveel meer ontspanning me dat geeft.
Me niet bemoeien met zaken die alleen hem aangaan
Ik heb inmiddels al geleerd om me zelden meer te bemoeien met zaken die alleen hem betreffen. Als hij vijf minuten voordat hij vertrekt nog moet gaan kijken waar hij eigenlijk heen moet en of hij iets moet meenemen, dan laat ik dat lekker gaan. En zoals gezegd, het komt toch altijd goed.
Hulp vragen
Ik heb ook de hulp van mijn man gevraagd. (Ja, dat was een hele stap) Ik heb het niet altijd in de gaten als ik me ergens mee bemoei wat mijn zaak niet is en heb hem gevraagd om me daarop attent te maken, zodat ik me bewust kan worden en kan leren.
En dat is heel behulpzaam want ik deed het dus inderdaad veel vaker dan ik zelf in de gaten had.
Doorslaan
Soms merk ik ook dat zijn manier me stoort omdat ik me mijn leven lang heb gericht op anderen en me heb aangepast en nu wil dat er rekening wordt gehouden met hoe ik het wil. Dat ik daarin een tikje doorsla ben ik me bewust. Dus als ik dat merk dan spreek ik dat uit en door dat te doen en er even over te praten, komt er ook al meer ruimte en kan ik de zaak weer in perspectief zien. De ene keer is de uitkomst dat we het op zijn manier doen, de andere keer andersom.
Overlaten in plaats van controle
Wil ik nou hetzelfde worden als mijn man?
Nee, dat is niet waar het om gaat. Mijn doel is meer ontspannen te worden, meer te durven en kunnen overlaten en laten gebeuren in vertrouwen dat het wel goed komt, zodat ik ontspannener kan leven.
Het heeft voor mij ook te maken met het leren luisteren naar mijn innerlijke stem. Op dit vlak doe ik dat nog vaak niet omdat iets in mij nog vasthoudt aan het geloof dat ik de controle over mijn leven in eigen hand moet houden omdat het anders onveilig is.
Door dit zo bewust te oefenen met mijn man, ervaar ik dat dat niet waar is en dat andere manieren niet per se onveilig zijn en dat ik me zeker kan voelen in onzekerheid.
Ik zie het als een kans om weer een stukje dichter te komen bij wie ik werkelijk ben en weer een oud patroon dat me niet meer dient te kunnen achterlaten.
En dat is hoe ik in praktische zin stap voor stap toewerk naar een nieuw gedragspatroon. Door bewustwording, waarbij ik in dit geval de hulp van mijn man heb ingeroepen, door te kiezen hoe ik met situaties waarin ik dat gedrag vertoon om wil gaan en bewust nieuwe keuzes te maken.
Wil jij ook iets veranderen in je gedrag dat je in de weg zit en lukt het maar niet? Leg je probleem aan me voor via het vragenformulier op de contactpagina of als het probleem in je relatie complexer is en je wilt het aanpakken, vraag een gratis verkennend vrijblijvend gesprek aan op de contactpagina.