‘Ik ken mijn grenzen wel alleen houdt niemand zich eraan.’
Dit is een interessante.
Ik krab even achter mijn oren.
“Ik ken mijn grenzen, ik communiceer ze en vervolgens verandert er niks.”
Voorzichtig zeg ik: ”Maar ben JIJ niet degene die zich aan jouw grenzen moet houden?”
Verbazing. “Wat bedoel je?”
“Wel”, zeg ik, “als jij tegen iemand zegt dat je iets niet wilt of niet accepteert, dan moet JIJ daar een consequentie aan verbinden als diegene je daarin negeert.”
“Oh…”
Het is even stil.
“Maar wat moet ik dan doen?”
Ik zeg: “Dat moet je zelf zo mogelijk vooraf bepalen én je moet bereid zijn je daaraan te houden.”
“Maar ik wil zo graag dat het gewoon gerespecteerd wordt als ik ‘nee’ zeg, dat is toch normaal?”
De consequenties van grenzen stellen
Helaas is dat niet normaal, zeker niet als je altijd voor iedereen klaar staat en dan in de ogen van die anderen als uit het niets grenzen gaat stellen.
Daar rekenen ze niet op, dat valt tegen en zo kennen ze je niet.
En al die dingen gaan ze zeggen tegen je en ze gaan je proberen over te halen en ze gaan je een schuldgevoel aanpraten en zeggen dat je niet van ze houdt.
Angsten en overtuigingen
Geloof me, ze weten precies waar jij gevoelig voor bent en dat gaan ze aanvoeren. En weet je wat er dan gebeurt?
Dan ga jij overstag, want je wilt aardig gevonden worden, je wilt lief gevonden worden en behulpzaam.
Het voelt oh, zo egoïstisch als je doet wat jij wilt.
Veranderen en grenzen gaan stellen als je dat nooit hebt gedaan roept van alles in je op en voor je het weet geef je weer toe.
En…..dat is niet erg!!
Je bent lerende en je mag geduld met jezelf hebben en compassie voelen voor jezelf. Je hebt nooit de erkenning gekregen waar je zo ontzettend naar verlangt en als je die grens gaat stellen, dan denk je zeker te weten dat je die dus nu ook nooit meer zal gaan krijgen.
Maar weet je wat je wel doet?
Op het moment dat jij je houdt aan je grenzen, geef je jezelf erkenning. Dan laat je aan jezelf zien dat je ertoe doet, dat het ertoe doet wat jij wilt en wat voor jou belangrijk is. En dat is waar je naartoe mag gaan.
En het mooie is, dat als je door dat lastige stuk heen gaat en jezelf hebt laten zien dat je ertoe doet, DAN zul je geleidelijk aan gaan merken dat je omgeving jouw grenzen wel gaat respecteren, omdat jij gaat uitstralen dat je ertoe doet en dat je het recht hebt om je leven op jouw manier te leven.
Je zult door die zure appel heen moeten bijten, maar dan krijg je ook wat. Zelfrespect én respect van anderen.
Dus, geef niet op, stel je grenzen, bepaal tot welke consequenties je bereid bent en houd je eraan. Stap voor stap.